Alım-satım fırsatlarını kaçırıyorsunuz:
- Ücretsiz alım-satım uygulamaları
- İşlem kopyalama için 8.000'den fazla sinyal
- Finansal piyasaları keşfetmek için ekonomik haberler
Kayıt
Giriş yap
Gizlilik ve Veri Koruma Politikasını ve MQL5.com Kullanım Şartlarını kabul edersiniz
Hesabınız yoksa, lütfen kaydolun
Ders 2: Görüntü Oluşturma, Perspektif Projeksiyonu, Zaman Türevi, Hareket Alanı
Ders 2: Görüntü Oluşturma, Perspektif Projeksiyonu, Zaman Türevi, Hareket Alanı
Bu derste, perspektif izdüşüm kavramı ve hareketle ilişkisi kapsamlı bir şekilde tartışılmaktadır. Öğretim görevlisi, perspektif izdüşüm denkleminin farklılaşmasının kullanılmasının görüntüdeki parlaklık modellerinin hareketini ölçmeye nasıl yardımcı olabileceğini ve bunun gerçek dünyadaki hareketle nasıl ilişkili olduğunu gösterir. Ders ayrıca genişleme odağı, sürekli ve ayrık görüntüler ve bir nesnenin bir görüntüdeki hızını tahmin ederken doku için bir referans noktasına sahip olmanın önemi gibi konuları da kapsar. Ek olarak, ders, eğriler boyunca toplam türevlere ve optik akış vektör alanını kurtarmaya çalışırken denklem sayımı ve kısıtlamalar konusuna değinir.
Konuşmacı, parlaklık gradyanı, bir nesnenin hareketi, 2B durum ve izofotlar gibi çeşitli konuları kapsar. Bir nesnenin hızının hesaplanmasında karşılaşılan zorluklardan biri, parlaklık gradyanının orantısal ilişkisinden kaynaklanan ve farklı görüntü bölgelerine katkıları ağırlıklandırarak veya minimum çözümler arayarak çözülen açıklık sorunudur. Ders daha sonra izofotların farklı durumlarını derinlemesine inceler ve görüntüdeki değişikliğin sonuçtaki değişikliğe duyarlılığını ölçen gürültü kazancı kavramını kullanarak hızı belirlerken gürültülü bir yanıt yerine anlamlı bir yanıt hesaplamanın önemini vurgular. .
Ders 3: Temas Süresi, Genişleme Odağı, Doğrudan Hareket Görüntü Yöntemleri, Gürültü Kazanımı
Ders 3: Temas Süresi, Genişleme Odağı, Doğrudan Hareket Görüntü Yöntemleri, Gürültü Kazanımı
Bu derste, farklı yönlere ve doğruluktaki farklılıklara odaklanarak, yapay görme süreçleriyle ilgili olduğu için gürültü kazancı kavramı vurgulanmaktadır. Öğretim görevlisi, hesaplamalardaki hataları en aza indirmek için vektörleri doğru bir şekilde ölçmenin ve kazancı anlamanın önemini tartışır. Temas süresi kavramını, genişleme odağını ve hareket alanlarını ele alan konuşmada, temas süresini tahmin etmek için radyal gradyanların nasıl hesaplanacağının bir gösterimi de yer alıyor. Öğretim görevlisi ayrıca, çok ölçekli süper pikseller kullanarak kare kare hesaplamalardaki sınırlamaların nasıl aşılacağını bir web kamerası kullanarak canlı bir gösteriyle gösterir. Genel olarak, ders, yapay görme süreçlerinin karmaşıklığına ve çeşitli niceliklerin doğru bir şekilde nasıl ölçüleceğine ilişkin faydalı bilgiler sağlar.
Ders, hareketli görüntünün çeşitli yönlerini ve bunların temas zamanı, genişleme odağı ve doğrudan hareketli görüntü yöntemlerinin belirlenmesindeki uygulamalarını tartışır. Konuşmacı, ara sonuçları görselleştirmek için araçlar gösterir, ancak bunların sınırlamalarını ve hatalarını da kabul eder. Ayrıca görüntü işlemede keyfi hareketlerle baş etme sorunu ele alınmış ve benzer hızlarda hareket eden komşu noktaların önemi vurgulanmıştır. Ders ayrıca, doğrudan hareketli görüş yöntemlerinin başarısını etkileyen kalıpları derinlemesine inceler ve temas ve düşman için zamanı daha rahat tanımlamak için yeni değişkenler sunar. Son olarak, farklı değişkenlerin hareket görüşünü nasıl etkilediğini anlamak için üç doğrusal denklemi ve üç bilinmeyeni çözme süreci ve hesaplamayı hızlandırmak için sürecin paralelleştirilmesi tartışılmaktadır.
Ders 4: Sabit Optik Akış, Optik Fare, Sabit Parlaklık Varsayımı, Kapalı Form Çözümü
Ders 4: Sabit Optik Akış, Optik Fare, Sabit Parlaklık Varsayımı, Kapalı Form Çözümü
Özerklik için görsel algı dersinin 4. dersinde, öğretim görevlisi sabit optik akış, optik fare, sabit parlaklık varsayımı, kapalı form çözümü ve temas süresi gibi konuları tartışır. Sabit parlaklık varsayımı, görüntüdeki hareketi parlaklık gradyanı ve parlaklık değişim oranı ile ilişkilendiren parlaklık değişimi kısıtlama denklemine yol açar. Öğretim görevlisi ayrıca kameranın veya yüzeyin eğik olduğu durumların nasıl modelleneceğini gösterir ve büyük hareketlerin işlenmesinde çok ölçekli ortalama almanın faydasını tartışır. Ayrıca ders, çeşitli otonom durumlarda iletişim kurmak için zamanın kullanımını araştırıyor ve gezegen uzay aracına iniş için farklı kontrol sistemlerini karşılaştırıyor. Son olarak ders, bir çizginin izdüşümüne ve bunun perspektif izdüşüm kullanılarak nasıl tanımlanabileceğine değinir.
Konuşmacı, kamera kalibrasyonu için dönüştürme parametrelerini kurtarmak için ufuk noktalarının nasıl kullanılabileceği ve bilinen şekillere sahip kalibrasyon nesnelerinin kamera merkezli sistemdeki bir noktanın konumunu nasıl belirleyebileceği dahil olmak üzere görüntü işleme uygulamalarını tartışıyor. Ders ayrıca, küreler ve küpler gibi optik akış algoritmaları için kalibrasyon nesneleri olarak farklı şekilleri kullanmanın avantajlarını ve dezavantajlarını ve bir küp ve üç vektör kullanarak bilinmeyen izdüşüm merkezinin nasıl bulunacağını da kapsar. Ders, gerçek robotik kamera kalibrasyonu için radyal distorsiyon parametrelerini dikkate almanın önemini vurgulayarak sona erer.
Ders 5: TCC ve FOR MontiVision Demoları, Ufuk Noktası, Kamera Kalibrasyonunda VP'lerin Kullanımı
Ders 5: TCC ve FOR MontiVision Demoları, Ufuk Noktası, Kamera Kalibrasyonunda VP'lerin Kullanımı
Ders, perspektif projeksiyonda ufuk noktalarının kullanımı, görüntü kalibrasyonunda projeksiyon merkezini ve ana noktayı bulmak için üçgenleme ve ortonormal bir matriste dönüşü temsil etmek için normal matrisler kavramı dahil olmak üzere kamera kalibrasyonuyla ilgili çeşitli konuları kapsar. Öğretim görevlisi ayrıca bir kameranın odak uzaklığını bulmanın matematiğini ve bir kameranın dünya koordinat sistemine göre yönünü belirlemek için ufuk noktalarının nasıl kullanılacağını açıklar. Ek olarak, problem çözmede denklemlerin arkasındaki geometriyi anlamanın önemi ile birlikte TCC ve FOR MontiVision Demolarının kullanımı tartışılmaktadır.
Ders, aydınlatmanın yüzey parlaklığı üzerindeki etkisi, mat yüzeylerin iki farklı ışık kaynağı konumu kullanılarak nasıl ölçülebileceği ve birim vektörü çözmek için albedo kullanımı dahil olmak üzere bilgisayarla görme ile ilgili çeşitli konuları kapsar. Ders ayrıca kamera kalibrasyonundaki ufuk noktasını ve üç bağımsız ışık kaynağı yönünü kullanarak parlaklığı ölçmek için basit bir yöntemi tartışıyor. Son olarak konuşmacı, perspektif projeksiyona bir alternatif olarak ortografik projeksiyona ve yüzey rekonstrüksiyonunda kullanılması için gerekli koşullara değinmektedir.
Ders 6: Fotometrik Stereo, Gürültü Kazanımı, Hata Büyütme, Özdeğerler ve Özvektörlerin İncelenmesi
Ders 6: Fotometrik Stereo, Gürültü Kazanımı, Hata Büyütme, Özdeğerler ve Özvektörlerin İncelenmesi
Ders boyunca, konuşmacı fotometrik stereoda doğrusal denklem sistemlerini çözerken gürültü kazancı, özdeğerler ve özvektörler kavramlarını açıklar. Ders, tekil matrislerin koşullarını, hata analizinde özdeğerlerin önemini ve tekil matrislerden kaçınmada doğrusal bağımsızlığın önemini tartışır. Ders, Lambert Yasası ve yüzey oryantasyonu tartışmasıyla sona erer ve yüzeyleri birim normal vektör veya birim küre üzerindeki noktalar kullanarak temsil etme ihtiyacını vurgular. Genel olarak, ders, fotometrik stereonun altında yatan matematiksel ilkeler hakkında bilgi sağlar ve ayın topografyasını dünya ölçümlerinden doğru bir şekilde kurtarmanın zorluklarını vurgular.
Hesaplamalı bir fotoğrafçılık kursunun 6. Dersinde, konuşmacı yüzey yönünü ve yüzey yönünün bir fonksiyonu olarak çizim parlaklığını bulmak için birim normal vektörün ve bir yüzeyin gradyanlarının nasıl kullanılacağını tartışır. Muhtemel yüzey yönelimlerini haritalamak için pq parametreleştirmesinin nasıl kullanılacağını açıklar ve farklı yönelim açılarında parlaklığı çizmek için bir eğim düzleminin nasıl kullanılabileceğini gösterirler. Konuşmacı ayrıca, miktarın sabit olduğu pq uzayında eğrileri bulmak için ışık kaynağının birim vektörü ile birim normal vektörünün nokta çarpımının gradyanlar cinsinden nasıl yeniden yazılacağını tartışır. Ders, ışık kaynağına giden çizginin döndürülmesiyle oluşturulan konilerin farklı şekillerdeki konik bölümleri bulmak için nasıl kullanılabileceğinin açıklanmasıyla sona erer.
Ders 7: Gradyan Uzayı, Yansıma Haritası, Görüntü Işınım Denklemi, Gnomonik Projeksiyon
Ders 7: Gradyan Uzayı, Yansıma Haritası, Görüntü Işınım Denklemi, Gnomonik Projeksiyon
Bu ders, gradyan uzayını, yansıtma haritalarını ve görüntü ışınım denklemlerini tartışır. Öğretim görevlisi, grafik uygulamaları için yüzey yönünü ve parlaklığı belirlemek için bir yansıma haritasının nasıl kullanılacağını ve farklı aydınlatma koşullarında çekilmiş üç resim kullanarak yüzey yönünden parlaklığa sayısal bir haritanın nasıl oluşturulacağını açıklar. Ayrıca parlaklık kavramını ve bunun yoğunluk ve parlaklıkla ilişkisini ve ayrıca parlaklığı ölçerken sonlu bir açıklık kullanmanın önemini tanıtıyorlar. Ayrıca ders, ışığın bir mercekten geçtikten sonra nasıl davrandığına dair üç kurala, önceden kısaltma kavramına ve yüzeydeki bir parçadan gelen ışığın ne kadarının görüntüde yoğunlaştığını belirlemek için merceğin ışınları nasıl odakladığına değinir.
Bu derste konuşmacı, katı açıları ve kosinüs tetayı hesaba katarak bir görüntüdeki küçük bir alana iletilen toplam gücü belirleme denklemini açıklıyor. Bu denklemi kameralardaki f-durağı ve açıklık boyutunun alınan ışık miktarını nasıl kontrol ettiği ile ilişkilendirirler. Konuşmacı ayrıca, gerçek dünyadaki nesnelerin parlaklığıyla orantılı olan görüntü parlaklığını ve eksen dışına çıktıkça parlaklığın nasıl düştüğünü tartışıyor. Olaya ve yayılan yöne bağlı olarak bir yüzeyin ne kadar parlak görüneceğini belirleyen çift yönlü yansıtma dağılım fonksiyonunu tartışmaya devam ederler. Öğretim görevlisi, yansımanın bir gonyometre kullanılarak ölçülebileceğini ve bir nesnenin ışığı nasıl yansıttığını gerçekçi bir şekilde modellemenin önemli olduğunu açıklar. Ayrıca, iki yönlü yansıtma dağılım fonksiyonu için Helmholtz karşılıklılığı kavramını da açıklarlar. Ders daha sonra yüzey malzeme modellerine gradyan uzayı uygulamayı tartışarak devam eder ve öğrencilere ev ödevi bilgilerini güncel tutmalarını hatırlatır.
Ders 8: Gölgeleme, Özel Durumlar, Ay Yüzeyi, Taramalı Elektron Mikroskobu, Green Teoremi
Ders 8: Gölgeleme, Özel Durumlar, Ay Yüzeyi, Taramalı Elektron Mikroskobu, Green Teoremi
Bu derste profesör, fotometri ve gölgeleme ile ilgili birkaç konuyu ele alıyor. Işınım, yoğunluk ve parlaklık arasındaki ilişkiyi ve bunların nasıl ölçüldüğünü ve ilişkili olduğunu açıklıyor. Ders ayrıca, aydınlatmanın bir yüzeyin yönünü ve malzemesini nasıl etkilediğini açıklamak için çift yönlü yansıma dağılım fonksiyonunu (BRDF) tanıtıyor. Öğretim görevlisi ayrıca ideal bir lambertian yüzeyinin özelliklerini ve bunun gelen ışığı ölçmek ve Helmhotz karşılıklılığı ile uğraşırken karışıklığı önlemek için sonuçlarını tartışıyor. Ders ayrıca gradyandan birim vektöre dönüştürme sürecini ve bunun ışık kaynağının konumuyla nasıl ilişkili olduğunu da kapsar. Son olarak ders, parlaklığın ölçülmesinin bir yüzeyin dikliğini veya eğim yönünü nasıl belirleyebileceğini açıklar.
Ders, optik ve bilgisayar görüşü ile ilgili çeşitli konuları kapsar. Profesör, şeklini belirlemek için bir nesnenin yüzeyinin bir profilini elde etmek için gölgeleme tekniklerinden şekil kullanmayı tartışıyor. Daha sonra mercekleri tartışmaya geçer ve ortografik izdüşüm kullanımını haklı çıkarır. Öğretim görevlisi ayrıca telesentrik lensler oluşturarak makine görüşünde perspektif projeksiyonun kaldırılmasından bahsediyor ve camın dalga boylarıyla kırılma indisi değişimi nedeniyle oluşan sapmaları telafi etmek için çeşitli hileler gösteriyor. Son olarak, konuşmacı, perspektif projeksiyonla ilgili bazı problemleri basitleştiren ortografik projeksiyon kavramını tanıtır.
Ders 9: Gölgelendirmeden Şekil, Genel Vaka - Birinci Dereceden Doğrusal Olmayan PDE'den Beş ODE'ye
Ders 9: Gölgelendirmeden Şekil, Genel Vaka - Birinci Dereceden Doğrusal Olmayan PDE'den Beş ODE'ye
Bu ders, görüntü parlaklığındaki varyasyonları kullanarak nesnelerin şekillerini yorumlamak için bir yöntem olan gölgelemeden şekil konusunu kapsar. Öğretim görevlisi, yüzey eğiminin tahminine izin vererek, gelen bir elektron ışınının geri çıkmasını sağlayan kısmını ölçmek için ikincil bir elektron toplayıcının kullanıldığı taramalı elektron mikroskobu sürecini açıklar. Ders ayrıca, yüzey türevlerini tahmin etmek ve ölçüm gürültüsü verilen en küçük yüzeyi bulmak için kontur integrallerinin, momentlerin ve en küçük karelerin kullanımını tartışır. Konuşmacı, gölgeleme probleminden şekil için beş adi diferansiyel denklem türetiyor ve ayrıca görüntü işleme işlemlerinde kullanılan Laplace operatörü kavramını açıklıyor.
"Gölgelemeden Şekil" konulu bu derste, konuşmacı gölgelemeden şekle en küçük kareler çözümü için denklemleri çözmeye yönelik çeşitli yaklaşımları tartışıyor. Öğretim görevlisi, Laplace koşulunu sağlamak, piksel değerlerini ayarlamak ve farklı noktalardan görüntü ölçümleri ve eğim hesaplamaları kullanarak yüzeyleri yeniden oluşturmak için farklı teknikleri açıklar. Ders, başlangıç değerleri, döndürme dönüşümü ve eksi teta ile ters dönüşüm konularını kapsar. Öğretim görevlisi, gelişigüzel yansıma haritaları için bu denklemlerin genelleştirilmesi ve gölgeleme yorumlamasının somut örneklerini sağlamak için taramalı elektron mikroskobu görüntülerini incelemenin önemi hakkında bir tartışma ile bitirir.
Ders 10: Karakteristik Şerit Genişletme, Gölgelendirmeden Şekil, İteratif Çözümler
Ders 10: Karakteristik Şerit Genişletme, Gölgelendirmeden Şekil, İteratif Çözümler
Bu derste eğitmen, görüntü oluşturma kavramında parlaklık ölçümlerini kullanarak gölgelemeden şekil konusunu ele alır. Bu, parlaklığı yüzey yönü, aydınlatma, yüzey malzemesi ve geometri ile ilişkilendiren görüntü ışınım denkleminin anlaşılmasını içerir. Birbirini besleyen iki ayrı denklem sistemini kullanarak ve parlaklık gradyanını kullanarak bütün bir şeridi izleyerek p ve q değişkenlerini güncelleme yöntemini açıklıyorlar. Ders ayrıca birinci dereceden doğrusal olmayan PDE'leri çözmenin zorluklarını ve yüzeyi keşfederken bir konturdan diğerine adım atmanın farklı yöntemlerini tartışır. Son olarak, eğitmen karakteristik şerit genişletmenin uygulanmasını ve sıralı bir yaklaşımın neden en iyi yöntem olmayabileceğini tartışarak paralelleştirmeyi önerir ve adım boyutunu kontrol eder.
Ders 10'da profesör, yüzeyde sabit noktalar kullanmak ve yerel şekli tahmin etmek için etrafına küçük bir başlık şekli oluşturmak da dahil olmak üzere, gölgelemeden şekil problemlerini çözmek için çeşitli yöntemleri tartışıyor. Öğretim görevlisi ayrıca, çözümler için başlangıç koşulları sağlayabilen tıkayıcı sınır kavramını da tanıtıyor ve karmaşık sayısal analiz yöntemlerini kullanarak üç cisim problemi için hesaplama çözümlerindeki son gelişmeleri tartışıyor. Buna ek olarak ders, bir sonraki derste ele alınacak olan endüstriyel yapay görme yöntemleri konusuna ve ilgili kalıplara değinir.
Ders 11: Kenar Algılama, Alt Piksel Konumu, CORDIC, Çizgi Algılama (ABD patenti 6408109)
Ders 11: Kenar Algılama, Alt Piksel Konumu, CORDIC, Çizgi Algılama (ABD patenti 6408109)
"Lecture 11: Edge Detection, Subpixel Position, CORDIC, Line Detection (US 6.408.109)" başlıklı bu YouTube videosu, yapay görme sistemlerinde kenar algılama ve alt piksel konumu ile ilgili birkaç konuyu kapsar. Konuşmacı buluş sürecinde patentlerin önemini ve patent savaşlarında nasıl kullanıldığını anlatıyor. Ayrıca çeşitli kenar algılama operatörlerini ve bunların avantajlarını ve sınırlamalarını tartışırlar. Videoda, Kartezyen koordinatları kutupsal koordinatlara dönüştürmek ve kenar konumunu belirlemek için kullanılan matematiksel formüllerin ayrıntılı açıklamaları yer alıyor. Video, patentler için geniş ve dar iddialar yazmanın önemini ve patent yasasının zaman içindeki gelişimini tartışarak sona eriyor.
Ders 11'de, konuşmacı, verimlilik üzerinde durarak kenar tespiti ve türev tahmini için farklı hesaplamalı moleküllere odaklanır. Gradyanların karelerinin toplamını hesaplamak için Sobel ve Roberts Cross operatörleri, formül ve teknikteki varyasyonlar tartışılarak sunulmuştur. Alt piksel doğruluğunu elde etmek için birden fazla operatör kullanılır ve eğrinin tepe noktasını belirlemek için bir parabol uydurma veya bir üçgen model kullanma gibi teknikler sunulur. Buna ek olarak, ders, kuantizasyona alternatifleri ve kare bir ızgara üzerinde gradyan yönüyle ilgili sorunları tartışır. Genel olarak ders, kenar algılamada iyi performans elde etmek için birçok ayrıntıyı dikkate almanın önemini vurgular.