İlginç ve Mizah - sayfa 3183

[Sergey Golubev]

Sağ bacak benim değil (böyle ayakkabılarla yürümem).

[Sergey Golubev]

Çeviriyi yaparsanız, genellikle Çince'de cümlenin sonunda virgül ve "ah" bulunur.

"Göstergeyi grafiğe ekledim, eklenmiyor. Ne kadar hatalı bir gösterge, ah"

Cevaplarını şiir gibi okuyorsun.

[Alexandr Saprykin]

http://carwheelblog.ru/blog/43060090545/11-letniy-shkolnik-ugnal-reysovyiy-avtobus-i-razvozil-passazhiro?utm_campaign=transit&utm_source=main&utm_medium=page_0&domain=mirtesen.ru&paid=1&pad=1

[Sergey Golubev]

Benim değil, ama hoşuma gitti (paspas düzeltildi ve kaldırıldı, gerisi metinde):

------

1. Bir aramayı cevaplarken "Merhaba" ve "Evet" demek eski moda oldu. Başka bir gerekli kelime var: "Dinleyeceğim!". Neologizm unutulursa, Moskova Sanat Tiyatrosu dramasıyla telaffuz edilen "Bana kimin ihtiyacı var?" İfadesi ile değiştirilebilir.

2. Anında cevap gerektiren istenmeyen sorular için harika bir cümle vardır: "Siz, efendim, ne kadar üzgünsünüz?"

3. "Annen" ve "peki, kendine bir incir aldın" gibi bir dizi deyimsel ifadenin yerini, Shakespeare trajedisi ile telaffuz edilen "Duymak acıtıyor" ifadesi alır.

4. Sıklıkla arkadaşlarımıza ve akrabalarımıza soruyoruz: "Vasya, ekmek için bir yaban domuzu sür." Bu yanlış.. Bir iyilik istemek şu şekilde gerekli: "Arkadaşım sana yük olmaz mı..." ve devamı metnin devamı.

5. Bir dizi argümandan sonra, güçlü bir sözle konumunuzu desteklemeniz gerekiyorsa, aralarından seçim yapabileceğiniz birkaç seçenek vardır:
- "Ah, ve sen bir haydutsun, bir haydut!";
- "Cesur argümanlarınızın ve çıkarımlarınızın ötesindeyim";
- "Evet, sadece rutinsin canım!";
- "Sözlerin canım, tam bir burlesk. Sen de modernliğin bir kazasısın."

[Sergey Golubev]

"Beni kim arıyor?"

[Sergey Golubev]

İşte bir tane daha, bu konudan, zaten sonuncusu ( buradan alındı) ... yani - biz sizinle sayılırız -

" Eşit unvana sahip kişiler, bir unvan formülü olmadan birbirlerine hitap ettiler (örneğin, 'Dinle, Say...'). "

В служебной среде (гражданской и военной) существовали такие правила обращения: от младшего по чину и званию требовалось обращение к старшему по титулу – от «Вашего благородия» до «Вашего высокопревосходительства»; к особам царской фамилии – «Ваше высочество» и «Ваше величество»; к императору и его жене обращались «Ваше императорское величество»; великие князья (близкие родственники императора и его жены) титуловались «императорским высочеством». Часто прилагательное «императорское» опускалось, и при общении использовали только слова «величество» и «высочество» («К его величеству с поручением…»).

Князья, не принадлежавшие к царствующему дому, и графы со своими женами и незамужними дочерями, титуловались «Ваше сиятельство», светлейшие князья – «Ваша светлость».

Üstler, bir soyadı veya rütbe (pozisyon) eklenmesiyle astlarına "usta" kelimesiyle hitap etti. Unvanda eşit kişiler, unvan formülü olmadan birbirlerine hitap ettiler (örneğin, "Dinle, Say ...".

Rütbeleri ve nişanları bilmeyen halk, kızlara - genç bayana efendi, hanımefendi, baba, anne, efendim, hanımefendi gibi itirazlarda bulundu. Ve rütbesi ne olursa olsun efendiye en saygılı hitap şekli "Sayın Hâkim" idi.

Ekim Devrimi'nden sonra “efendim”, “hanımefendi”, “efendi”, “hanımefendi” yerine “yoldaş” kelimesi kullanılmaya başlandı. Cinsiyete (hem erkeğe hem kadına hitap ettikleri gibi) ve sosyal statüye (düşük statüye sahip bir kişiye “efendim”, “hanımefendi” olarak hitap edilemediği için) göre farklılıkları ortadan kaldırdı.

"Vatandaş"/"vatandaş" kelimeleri, henüz "yoldaş" olarak görülmeyenler içindi ve bugüne kadar, onları konuşma pratiğine sokan Fransız Devrimi ile değil, mahkeme salonundan yapılan haberlerle ilişkilendirildi. . Pekala, perestroyka'dan sonra, bazı "yoldaşlar" "usta" oldu ve itiraz sadece komünist ortamda kaldı.

[Sergey Golubev]

Küçük okul çocukları için veya tüm bölümlerin alt okullarındaki aritmetik görevleri koleksiyonundan.
1914

[Yuri Evseenkov]

Sergey Golubev :
İşte bir tane daha, bu konudan, zaten sonuncusu ( buradan alındı) ... yani - biz sizinle sayılırız -

" Eşit unvana sahip kişiler, bir unvan formülü olmadan birbirlerine hitap ettiler (örneğin, 'Dinle, Say...'). "

Bütün kadınlara "Genç hanım!" diye hitap eden bir adam tanıyordum. Kulağa hoş geliyordu. Bu yüzden bana yapıştı. Örneğin, bir süpermarkette, bir araba ile hareket ederken, bir kadın yolumda durursa (yaş veya çocuk fark etmez), "Genç bayan! Geçmeme izin verin" diyorum. Geri gülümserler. Erkekler bir şekilde beyefendi olarak anılmak istemiyorlar. Bu nedenle, "Yoldaş!"

[Sergey Golubev]

Genel olarak isteklerle zor.

Her zaman "Erkek" veya "Kadın" dersem, bunun kaba olduğunu düşünürler, "Vatandaş" kök salmaz ve "Yoldaş" ve "Genç bayan" - sadece mizahla (aksi takdirde kendilerinden bir şey düşünürler). kendi), bu yüzden "özür dilerim" demek yerine sadece diyorum ve sonra onlardan istediklerime devam ediyorum. Bu nedenle, sohbeti sürdürmek istemediğim yabancılarla yakın konuşma temasına girmem.

Belki zamanla sonunda temyize gidecekler (şimdi yoklar).

[Andrey F. Zelinsky]

Sergey Golubev :
Из сборника задач по арифметике для школьников младших, или как тогда называли, в низших школах всех ведомств.
1914 год. 

Frank Satranç. Böyle bir görevin aslında okul ders kitabında olduğundan şüpheliyim.

İnternette istatistikleri görmek kolaydır:

-- 1913'te alkol tüketimi -- Kişi başına 4,7 litre

-- 1913'te imparatorlukta yaşayanların sayısı -- 174.099 kişi

Toplam alkol tüketimi = 174,099 * 4,7 = 818.265 litre.

Bir şişe alkolün 0,5 litre olduğunu varsayarsak = o zaman 1913'teki alkol tüketimi = 1.636.530 şişe -- 2.000.000.000 problemle karşılaştırın